ΑΝ ΟΜΩΣ ΧΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ , ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ .
Η Τάντρα δεν είναι κάποια ηθική έννοια .
Δεν είναι ούτε ηθική ούτε ανήθικη .
Είναι πέρα από κάποια ηθική έννοια .
Είναι επιστήμη .
Οι ηθικότητες σου και οι ιδέες σου που αφορούν την ηθική συμπεριφορά , δεν έχουν καμιά σχέση με την Τάντρα .
Η Τάντρα δεν ασχολείται με ιδανικά .
Ασχολείται βασικά με εκείνο που υπάρχει , με εκείνο που είσαι .
Η ηθική ασχολείται με ιδανικά , πως πρέπει να είσαι , τι πρέπει να είσαι .
Έτσι η ηθική καταδικάζει .
Ποτέ δεν είσαι το ιδανικό , γι’ αυτό σε καταδικάζουν .
Κάθε ηθική δημιουργεί ενοχές .
Ποτέ δεν μπορείς να γίνεις το ιδανικό , πάντα θα μένεις πίσω .
Θα υπάρχει πάντα χάσμα , γιατί το ιδανικό είναι ανέφικτο .
Και μέσα από την ηθική γίνεται ακόμα πιο ανέφικτο .
Το ιδανικό βρίσκεται εκεί στο μέλλον και εσύ είσαι εδώ αυτό που είσαι και θα κάνεις συνεχώς την σύγκριση .
Ποτέ δεν θα είσαι ο τέλειος άνθρωπος , κάτι θα λείπει .
Αισθάνεσαι ένοχος , αυτοκαταδικάζεσαι .
Η Τάντρα είναι εναντίον κάθε καταδίκης , γιατί η καταδίκη δεν μπορεί να σε μεταμορφώσει . Η καταδίκη μπορεί να δημιουργήσει μόνο υποκρισία .
Έτσι προσπαθείς να δείξεις , να παραστήσεις , εκείνο που θα ήθελες να φτάσεις , εκείνο που δεν είσαι .
Τότε υπάρχει ο διχασμός μέσα σου , αποκτάς ψεύτικο πρόσωπο , γεννιέται ο ψεύτικος άνθρωπος και η Τάντρα είναι μια αναζήτηση του αληθινού .
Οι ηθικολόγοι είναι εκείνοι που καταδικάζουν την υποκρισία και είναι εκείνοι που την δημιουργούν . Και η υποκρισία μπορεί να εξαφανιστεί από την γη μόνο αν εξαφανιστεί η ηθική . Η υποκρισία θα παραμείνει με την ηθική . Κάθε ηθική κατά ανάγκη δημιουργεί υποκρισία , είναι μέρος της , είναι η σκιά της .
Είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος .
Η ηθική σου δίνει το ιδανικό και εσύ δεν είσαι το ιδανικό .
Αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι κάνεις λάθος και αυτό το λάθος είναι φυσικό , σου έχει δοθεί , γεννήθηκες μ’ αυτό και δεν μπορείς να κάνεις αμέσως κάτι ως προς αυτό .
Μπορείς να το καταπιέσεις , αυτό είναι το εύκολο.
Έτσι δύο πράγματα μπορείς να κάνεις
Το πρώτο είναι να δημιουργήσεις ένα ψεύτικο πρόσωπο , να παριστάνεις δηλαδή κάποιον που δεν είσαι . Αυτό σε σώζει γιατί μπορείς να κινηθείς πιο εύκολα και πιο άνετα στην κοινωνία . Και ενδόμυχα πρέπει να καταπνίξεις το πραγματικό , γιατί το ψεύτικο μπορεί να επιβληθεί μόνο αν καταπνίξεις το αληθινό .
Έτσι , η πραγματικότητά σου κινείται συνέχεια προς τα κάτω προς το ασυνείδητό σου και η μη-πραγματικότητά σου γίνεται η συνείδηση σου .
Διχάζεσαι και όσο περισσότερο υποκρίνεσαι τόσο μεγαλύτερο γίνεται το χάσμα .
Το παιδί γεννιέται ως όλον , ως ένα , γι’ αυτό είναι και όμορφο .
Η ομορφιά του οφείλεται στην ολότητα του .
Το παιδί δεν έχει κανένα χάσμα , καμιά διαίρεση κανένα διχασμό .
Μέσα στο παιδί δεν υπάρχει πραγματικό και μη-πραγματικό .
Το παιδί είναι θεϊκό , πραγματικό , αυθεντικό .
Δεν μπορείς να πεις ότι το παιδί είναι ηθικό . Ένα παιδί δεν είναι ούτε ηθικό ούτε ανήθικο . Δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν πράγματα ανήθικα και ηθικά . Από τη στιγμή που το συνειδητοποιεί αρχίζει ο διχασμός μέσα του , αρχίζει να φέρεται με ψεύτικους τρόπους , γιατί δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να είναι αληθινό .
Να θυμάσαι ότι αυτό γίνεται αναγκαστικά , γιατί η οικογένεια χρειάζεται να ρυθμίζει, οι γονείς χρειάζεται να ρυθμίζουν . Το παιδί πρέπει να εκπολιτιστεί , να μορφωθεί , να μάθει τρόπους , να καλλιεργηθεί , αλλιώς θα είναι αδύνατο να κινηθεί μέσα στη κοινωνία . Του λέμε –κάνε εκείνο , μην κάνεις αυτό – και όταν του λέμε να κάνει αυτό , το παιδί η πραγματικότητά του μπορεί να μην είναι έτοιμη να το κάνει . Και όταν το λέμε μην κάνεις αυτό , η φύση του παιδιού μπορεί να θέλει να το κάνει .
Καταδικάζουμε το αληθινό το πραγματικό και επιβάλλουμε το ψεύτικο , γιατί το ψεύτικο θα είναι χρήσιμο μέσα σε μια ψεύτικη κοινωνία και το ψεύτικο θα είναι βολικό όταν όλοι είναι ψεύτικοι .
Ένα αληθινό παιδί θα έχει προβλήματα με την κοινωνία γιατί η κοινωνία είναι μη-αληθινή . Είναι ένας φαύλος κύκλος , γεννιόμαστε σε μια κοινωνία και μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει κοινωνία στη γη που να είναι αληθινή . Αυτό είναι φαύλο .
Το παιδί γεννιέται μέσα σε μια κοινωνία και η κοινωνία είναι εκεί με τους σταθερούς της κανόνες και τους κανονισμούς της , την συμπεριφορά και τις ηθικότητες , με λίγα λόγια το παιδί πρέπει να μάθει .
Όταν μεγαλώσει θα γίνει ψεύτικο και με την σειρά του θα κάνει παιδιά και θα συμβάλει να γίνουν ψεύτικα και αυτό συνεχίζεται για πάντα .
Τι να κάνουμε ????
Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία , ή αν προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε δεν θα υπάρχουμε όταν η κοινωνία θα έχει αλλάξει , χρειάζεται ατελείωτος καιρός .
Τι πρέπει να γίνει ?????
Το άτομο έχει τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει αυτόν τον βασικό διχασμό που έχει μέσα του – ότι έχει καταπιεστεί το αληθινό και του έχει επιβληθεί το ψεύτικο .
Αυτό είναι πόνος , είναι βάσανο , είναι κόλαση .
Δεν μπορείς να έχεις καμιά ικανοποίηση μέσα από το ψεύτικο , γιατί μέσα από το ψεύτικο μόνο ψεύτικες ικανοποιήσεις μπορείς να έχεις .
Μέσα από το αληθινό μπορεί να φτάσεις στην αλήθεια .
Μέσα από το ψεύτικο μπορείς να φτάσεις σε περισσότερες αυταπάτες , παραισθήσεις, όνειρα , πλάνες . Αλλά μέσα από τα όνειρα μπορείς να εξαπατήσεις τον εαυτό σου μόνο , ποτέ δεν θα μπορέσεις να ικανοποιηθείς .
Για παράδειγμα , αν αισθανθείς δίψα στο όνειρο σου , μπορείς να ονειρευτείς ότι πίνεις νερό . Αυτό θα είναι χρήσιμο και βολικό για να συνεχίσεις τον ύπνο σου .
Το νερό όμως αυτό είναι ψεύτικο , απλώς ξεγελάει την δίψα σου , δεν απομακρύνει την πραγματική σου ανάγκη . Μπορείς να συνεχίσεις τον ύπνο σου , αλλά η δίψα θα υπάρχει καταπιεσμένη .
Αυτό συμβαίνει , όχι μόνο στον ύπνο , αλλά σε όλη μας τη ζωή .
Αναζητάς πράγματα μέσα από την ψεύτικη προσωπικότητά σου , που δεν είναι η πραγματικότητα , αλλά είναι απλώς μια πρόσοψη .
Αν δεν τα αποκτήσεις θα είσαι δυστυχισμένος .
Αν τα αποκτήσεις θα είσαι πάλι δυστυχισμένος .
Και να θυμάσαι ,
Αν δεν τα αποκτήσεις θα είσαι λιγότερο δυστυχισμένος
Αν τα αποκτήσεις η δυστυχία θα είναι βαθύτερη και μεγαλύτερη .
Οι ψυχολόγοι λένε ότι εξαιτίας αυτής της ψεύτικης προσωπικότητας , βασικά δεν θέλουμε ποτέ να πετύχουμε τον στόχο μας , ποτέ δεν θέλουμε να φτάσουμε , γιατί αν πετύχουμε τον στόχο μας , θα απογοητευτούμε εντελώς .
Ζούμε με την ελπίδα .
Με την ελπίδα μπορούμε να συνεχίσουμε .
Η ελπίδα είναι ένα όνειρο .
Ποτέ δεν πετυχαίνεις τον στόχο , έτσι ποτέ δεν καταλαβαίνεις ότι ο στόχος είναι ψεύτικος .
Ο φτωχός άνθρωπος που αγωνίζεται για πλούτη είναι πιο ευτυχισμένος όσο αγωνίζεται , γιατί υπάρχει η ελπίδα . Και με την ψεύτικη προσωπικότητα που έχει μόνο η ελπίδα είναι ευτυχία . Αν ο φτωχός αποκτήσει πλούτη , θα μείνει χωρίς ελπίδα και τότε η φυσική συνέπεια θα είναι απογοήτευση . Τα πλούτη υπάρχουν αλλά δεν υπάρχει ικανοποίηση . Πέτυχε τον στόχο , αλλά δεν έγινε τίποτα , οι ελπίδες γκρεμίζονται . Αυτός είναι και ο λόγος που όταν μια κοινωνία αποκτήσει αφθονία αμέσως υποφέρει από διαταραχές .
Στην Αμερική υπάρχει τόση διαταραχή στην κοινωνία τους , γιατί οι στόχοι πετυχαίνονται και τώρα δεν μπορείς να ξεγελάς τον εαυτό σου . Έτσι όλοι είναι εναντίον όλων , επειδή όλοι οι στόχοι αποδείχτηκαν ανόητοι .
Στις φτωχές κοινωνίες δεν μπορούν να διανοηθούν ότι γίνονται φτωχοί οι άνθρωποι με τη θέλησή τους , γίνονται χίπις . Αυτοί ακόμη ελπίζουν στο μέλλον , ότι κάποια μέρα θα γίνουν πλούσιοι και τότε όλα θα είναι ένας παράδεισος .
Ο παράδεισος βρίσκεται γι’ αυτούς στην ελπίδα .
Η Τάντρα λέει ότι η αλήθεια μπορεί να σου συμβεί μόνο αν προσγειωθείς ξανά στο πραγματικό
Αλλά για να προσγειωθείς στο πραγματικό πρέπει να είσαι πολύ θαρραλέος με τον εαυτό σου , επειδή το ψεύτικο είναι βολικό και το ψεύτικο σου έχει καλλιεργηθεί τόσο πολύ που το μυαλό σου είναι προγραμματισμένο τόσο καλά , που το πραγματικό μπορεί να σε φοβίσει .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου