Ο άνθρωπος δεν είναι νησί μέσα στον ωκεανό .
Είμαστε όλοι μέρος μιας ζωικής ενέργειας , μια ωκεάνιας ύπαρξης .
Η δυνατότητα αγάπης υπάρχει , γιατί βαθιά μέσα στις ρίζες μας είμαστε ένα .
Ο άνθρωπος εξελίσσεται και λειτουργεί μέσα από τις πολικότητες .
Όπως για να περπατήσεις με ένα πόδι δεν μπορείς , χρειάζεσαι δύο πόδια , έτσι και η ύπαρξη χρειάζεται πολικά αντίθετα
- Άντρας και γυναίκα
- ζωή και θάνατο
- αγάπη και μίσος .
Το αντίθετο από τη μια σε έλκει από την άλλη σε κάνει να νιώθεις εξαρτημένος .
Γι’ αυτό υπάρχει πάλη ανάμεσα στους ερωτευμένους .
Προσπαθούν να κυριαρχήσουν ο ένας στον άλλο .
Το όνομα αγάπη , αλλά το παιχνίδι πολιτική .
Ο άντρας προσπαθεί να μειώσει τη γυναίκα σε χαμηλότερη θέση , ώστε να παραμείνει καθυστερημένη .
Δεν την αφήνει να σκεφτεί τον εαυτό της ως ίσο με τον άντρα , σε σημείο που και να της το πεις , δεν θα το πιστέψει .
Κρατάει χρόνια αυτό και είναι ριζωμένο στο μυαλό .
Για πολλούς αιώνες υπάρχει η λογική ότι η γυναίκα πρέπει να γίνει μητέρα και από τα δέκα παιδιά τα εννέα πέθαιναν και η γυναίκα ήταν έγκυος σε όλη της τη ζωή .
Πως θα μπορούσε να δουλέψει ???
Περίμενε παιδί και μεγάλωνε παιδιά .με την ευκαιρία φρόντιζε και το σπίτι .
Με λίγα λόγια , ο άντρας είχε σκλάβα την γυναίκα του , και πολύ φτηνά μάλιστα , χωρίς καν να την αγοράσει .
Την έχει κάνει αδύνατη , αμόρφωτη ,της σταμάτησε την εξέλιξη και το χειρότερο της στέρησε την ελευθερία , την οικονομική της ελευθερία .
Για να είναι εξαρτημένη , δεν πρέπει να είναι σε θέση να δουλεύει , αλλά να μεγαλώνει παιδιά μια ζωή .
Γεννιέται ένα αγόρι , καλωσορίζεται από τους πάντες , γεννιέται κορίτσι δεν γίνεται γιορτή και το καταλαβαίνεις από τη σιωπή .
Ο γιος θα κερδίσει χρήματα και θα τους βοηθήσει στα γεράματα .
Η κόρη από την άλλη είναι ζημιά .
Την ποτίζεις , την ταΐζεις και όταν παντρευτεί πρέπει να της δώσεις προίκα .
Περίεργο – γίνεται σκλάβα και οι γονείς πρέπει να πληρώσουν .
Τους σκλάβους τους πληρώνεις συνήθως αλλά στην περίπτωση της γυναίκας , οι γονείς πρέπει να πληρώσουν .
ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ
Κανείς δεν θέλει ,
η γυναίκα δεν θέλει , να είναι εξαρτημένη .
Κανείς δεν θέλει να είναι σκλάβος.
Κανείς δεν θέλει να είναι κατώτερος ,
και μια γυναίκα δεν μπορεί να αγαπάει τον άντρα που την έχει στην ιδιοκτησία του .
Πολλοί έχουν ακόμα ποιο ανώτερες ιδέες , όπως το να την φοβίζεις , καθόλου ισότητα ,καθόλου φιλία και το καλύτερο να την δέρνεις .
Αυτό λοιπόν στα χρόνια μας λέγεται αντρόγυνο , λέγεται αγάπη .
Η γυναίκα φυσικά υποσυνείδητα , βράζει και σκάει σε μικρές δόσεις .
Κάνει ότι μπορεί .
Δεν μπορεί να χτυπήσει τον άντρα σύζυγο , γιατί της έχουν πει , ο άντρας σου είναι ο Θεός σου , δεν τον χτυπάς μόνο τον λατρεύεις .
Έτσι χτυπάει τον εαυτό της .
Μην έχοντας άλλη επιλογή , όταν θυμώνει ,χτυπά τον εαυτό της .
Αυτή είναι η θηλυκή στρατηγική .
Η μη βία .
Η παθητική αντίσταση .
Βασανίζει τον εαυτό της .
Τον μειώνει .
Όταν θυμώνει , χτυπάει και μειώνει τον εαυτό της .
Η αγάπη όμως μπορεί να υπάρξει στη ισότητα και στη φιλία .
Έτσι και ο άντρας που έχει μειώσει την γυναίκα του , δεν μπορεί να την αγαπήσει .
Η απελευθέρωση της γυναίκας από τον άντρα , αν συμβεί , θα δώσει και στον άντρα την εμπειρία της απελευθέρωσης .
Η σκλαβιά δένει και τους δύο , θα υπάρχει συνεχής πάλη .
Η σύζυγος θα βασανίζει και θα γκρινιάζει τον σύζυγο , θα τον καταβάλει και ο άντρας θα έχει τις δικές του στρατηγικές στέρησης .
Αυτή είναι μια πραγματικότητα που οι άνθρωποι ονομάζουν αγάπη .
Το δικό μου όραμα , δεν είναι το θέμα της διαλεκτικής , αντίθεσης .
Το δικό μου όραμα βλέπει , ότι ο άντρας είναι μισός μόνος του , το ίδιο και η γυναίκα μόνη της .
Άρα είναι συμπληρωματικοί .Χρόνια σου Πολλά .... Γυναίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου