Άκου λοιπόν ....

Έρχεται κάποια στιγμή που δεν έχεις να πεις τίποτα άλλο , από τα χιλιοειπωμένα .

Που δεν έχεις να κάνεις , τίποτα παραπάνω , από τα αυτονόητα .

Που δεν έχεις τίποτα περισσότερα να προτείνεις , από αυτό που λέει η λογική .

Που δεν έχεις τίποτα διαφορετικό να βιώσεις , εκτός από τα συνηθισμένα .

Που δεν έχεις κουράγιο να ανεχτείς , την κουλτούρα του κάθε σκουπιδότοπου .

Τότε έρχεται η στιγμή , για το  οικείο και αγαπητό άγνωστο

Τότε έρχεται η στιγμή να φύγεις .

Για το τέλειο περιβάλλον της παιδικής σου ηλικίας .

Για πόλεις που ζουν  και  ελπίζουν ακόμη .

Για να συναντήσεις ανθρώπους που σε κοιτούν στα μάτια όταν σου μιλούν .

Κάθε πράγμα όμως κάνει τον κύκλο του , όπως έλεγε ο κολλητός μου , ο Ηράκλειτος .

Κάνει τον κύκλο του και πάει εκεί για όπου έχει ταχθεί .

Σίγουρα υπάρχει η νοσταλγία , άσχημη αρρώστια .

Γι' αυτά που χάθηκαν ?

Γι' αυτά που κάπου αλλού υπάρχουν ?

Γι' αυτά που θ' έρθουν ?

Γι' αυτά που θα έρθουν και δεν θα τα καταλάβουμε ?

Όποιος ξέρει τον δρόμο ας τραβήξει για εκεί που τον λεεί η ψυχή του .

Καλή τύχη , για όλα αυτά , που θα ζήσεις .