Μου αρέσει ένα κορίτσι

Που ακούστηκε ρε συ , Δελφίνι να κοκκινίζει

Welcome to the magic Park

Θα τα πάρω πάλι από την αρχή.

Λοιπόν:

Μου αρέσει ένα κορίτσι .

Πολύ.

Το χουμε μέχρι εδώ ?

Αλλά δεν ξέρω τι παίζει με την πάρτη της.

Εννοώ τι σεξουαλική ταυτότητα έχει, και επιπλέον

(και αυτό είναι ακόμη πιό χειρότερο)

φρικάρω με την οικειότητα και τη διαχυτικότητα που έχει μαζί μου,

η οποία δεν φανερώνει κανένα υπονοούμενο στα λόγια της, απεναντίας...

                                            .....Αλλά στα μάτια....

Για να στο αναλύσω διεξοδικά το ζήτημα να σου πώ το εξής:

Υποτίθεται ότι σαν λέων  (για να το πάρω λίγο πιό ανάλαφρα το θέμα)

θα έπρεπε εγώ να μην έχω κανένα απολύτως πρόβλημα

με το να με κοιτάει ο άλλος στα μάτια.

Ίσα ίσα να είμαι εγώ αυτός με το βλέμμα ακτινογραφία.

Μαλάκα κομπλάρω.

Παίζει και να χω κοκκινίσει που το γράφω αυτό.

Έχει ένα από το πιό όμορφα ,γλυκά,

 ζεστά και ειλικρινή βλέμματα που έχω συναντήσει ποτέ μου.

Σκεπτόμενος αυτό το κορίτσι μου έρχονται λέξεις στο μυαλό όπως:

στοργή και ζεστασιά.

Και φρικάρω. 

Δεν θέλω να ερωτευτώ.

Ειλικρινά το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να μου συμβεί

αυτή τη στιγμή 
είναι ένας ακόμη λάθος έρωτας

(και ναι καλά... “σιγά μη σε ρωτήσει η ζωή μαλάκα” θα μου πεις)

και επιπλέον στο ορκίζομαι ότι το ελέγχω το θέμα (ακόμη)

Αλλά φρικάρω. 

Δεν μπορώ την υπερβολική οικειότητα και την υπερβολική

(για τα δικά μου δεδομένα πάντα)

διαχυτικότητα που έχει αναπτύξει εκ του μη όντος αυτή η κοπέλα.

Τι γράφω ο βλάκας..... ?

Λοιπόν να το θέσω σε απλά Ελληνικά.

Δεν είναι δυνατόν ρε παιδάκι μου

ενώ δεν με ξέρεις καθόλου, και δεν είμαστε καν φίλοι

να με βλέπεις και να κάνεις κάθε φορά σαν το κουτάβι,

να με αγκαλιάζεις κάθε πέντε λεπτά

και μάλιστα με τέτοια τρυφερότητα και στοργή

που να με κάνεις να θέλω να κλείσω τα μάτια

και να κοιμηθώ στο στήθος σου.

Δεν γίνεται όλες σου οι κινήσεις να φωνάζουν

 “Πρόσεξε με!”

“Ασχολήσου τώρα με μένα”

και γω φυσικά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να ασχοληθώ με σένα

γιατί φοβάμαι να ασχοληθώ με σένα

και φοβάμαι ακόμη και να σε κοιτάξω λίγο παραπάνω από το επιτρεπόμενο όριο των κοινωνικών σχέσεων, στα μάτια.

Τι γράφω ο ηλίθιος .... ?

 Ρε πουλάκι μου αν σε κοιτάξω στα μάτια

με τον τρόπο που με κοιτάς και μου χαμογελάς.

Όλο στοργή και ζεστασιά, θα τα χάσω!

Και θα χάσω τον έλεγχο!

Και θα καρφωθώ ! Και θα μας πάρουνε χαμπάρι !

Και γω φυσικά ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να χάσω τον έλεγχο

γιατί εγώ έχω τη μύγα  και εγώ έχω το πρόβλημα.

Και εσύ μπορεί να μην τρέχει τίποτα εσύ.

Μπορεί να είσαι φυσιολογική  και απλά να είσαι κουκουρούκου

και να νομίζεις ότι ο κόσμος είναι ένα μεγάλο Playground.

Και Εγώ έχω το κόμπλεξ και την ανασφάλεια

να μην καταλάβει κανείς τι παίζει.

Και από την άλλη σκέφτομαι ότι ίσως

να το έχουν καταλάβει ΟΛΟΙ

και γω να προσποιούμαι ότι δεν τρέχει τίποτα

και η μαλακία σε αυτές τις περιπτώσεις αδερφούλη μου

είναι ότι όσο ποιο cool προσπαθείς να το παίξεις τόσο πιό μ@λάκ@ς γίνεσαι ...

και ειδικά αυτό το τελευταίο το φοβάμαι .......  (χαχα.. !!)

Δεν μπορώ ρε φιλενάδα όταν σκύβεις από πάνω μου

και με ρωτάς όλο τρυφερότητα

“γιατί δεν κάθεσαι λίγο ακόμη?”

‘γιατί μου αρέσει όταν με χαϊδεύεις φιλικά τα χέρια ,

και μου αρέσει όταν με αγκαλιάζεις 

και όταν μου μιλάς στο αυτί.

Δεν μπορώ να σκύβω να καρφώσω ένα γαμημένο καρφί

και να νοιώθω την ανάσα σου δίπλα μου 
και εσένα στα γόνατα να με ρωτάς

«θέλεις να σου φέρω άλλο ένα ?  

Γιατί μου αρέσει που γίνεται έτσι 
μου αρέσει που γίνεσαι αδέξια

όταν περπατάς και κάνεις σαν τη σβούρα.

Και όλα αυτά είναι όλα πολύ όμορφα

αλλά δεν είμαστε φίλοι , δεν βγαίνουμε πιά και τόσο πολύ μαζί 
και στη τελική δεν θέλω να γίνουμε φίλοι

γιατί δεν ξέρω που θα εξελιχθεί όλο αυτό,

και φοβάμαι να ανοιχτώ και να μιλήσω 
(φαντάσου και να ανοιγόμουνα )

γιατί δεν σε ξέρω και δεν με ξέρεις.

Γιατί ..

Και θέλω  !!!!,

Αλλά 
Και δεν γίνεται  !!!!.

Αξίζω πολλά, αλλά σίγουρα , όχι τη σιωπή σου.